شاید فکر کنید که این موضوعات یک شوخی ساده هستند، اما باید بدانید که تمامی آنها بخشی از سیاست‌های واقعی برخی هتل‌های خارجی به شمار می‌آیند که احتمالا برای ایرانی‌ها عجیب یا حتی غیرمنطقی به نظر برسند. در این مقاله قصد داریم شما را با ۷ قانون عجیب هتل‌های خارجی آشنا کنیم تا بیشتر با تفاوت هتل‌های خارجی و ایرانی آشنا شوید.
قانون اول: پرداخت هزینه برای استفاده از وای فای
بیشتر مسافران تصور می‌کنند که در قرن بیست و یکم، اینترنت رایگان بخشی بدیهی از خدمات هتل است، اما باید بدانید که در بسیاری از هتل‌های خارجی، این موضوع هنوز هم جزو خدمات پولی محسوب می‌شود. در واقع بعضی هتلها تنها نسخه پایه اینترنت را رایگان ارائه می‌دهند و اگر بخواهید از وای‌فای پرسرعت یا با حجم نامحدود استفاده کنید، باید مبلغ جداگانه‌ای بپردازید.
معمولا این هزینه تحت عنوان amenity fee یا resort fee در فاکتور اقامت درج می‌شود. اگر به سفرهای کاری می‌روید یا اهل استفاده از اینترنت هستید، قبل از رزرو هتل این موضوع را بررسی کنید تا هنگام پرداخت، غافلگیر نشوید.
قانون دوم: ممنوعیت آوردن غذا از بیرون
یکی دیگر از قوانین عجیب هتل‌های خارجی، ممنوعیت آوردن غذا از بیرون است. اگر اهل سفارش فست فود یا آوردن خوراکی مورد علاقه خود به اتاق هتل هستید، احتمالا در برخی کشورها مانع انجام این کار می‌شوند.
معمولا این قانون برای حفظ استانداردهای بهداشتی، جلوگیری از بوهای ناخوشایند در اتاق و یا حمایت از رستوران داخلی هتل اعمال می‌شود. در واقع، هتلها ترجیح می‌دهند تمام خدمات غذایی توسط آشپزخانه خود ارائه شود تا کنترل کامل بر کیفیت و نظافت داشته باشند. این قانون در ایران کمتر دیده می‌شود و بیشتر هتل‌های داخلی در این زمینه سخت‌گیری ندارند.
قانون سوم: پرداخت هزینه برای حوله یا دمپایی اضافی
معمولا در هتل‌های ایران اگر حوله یا دمپایی بیشتری بخواهید، کارکنان برایتان فراهم می‌کنند، اما در برخی هتل‌های خارجی، احتمالا هر حوله یا دمپایی اضافی روی قبض نهایی شما حساب می‌شود. بیشتر این هتلها دلیل کار خود را کنترل هزینه‌های شست‌وشو و مدیریت منابع اعلام کرده‌اند.
در واقع برخی هتلها تعداد مشخصی از ملزومات را رایگان ارائه می‌دهند و هر مورد اضافه را به‌عنوان «extra amenity» محاسبه می‌کنند. به‌طورکلی اگر قصد اقامت در هتلی بین‌المللی دارید، قبل از درخواست وسایل اضافی، بهتر است از پذیرش بپرسید که آیا برای آن هزینه‌ای لحاظ می‌شود یا خیر؟
قانون چهارم: تعیین ساعت دقیق برای دوش گرفتن یا سرویس بهداشتی
در میان قوانین عجیب هتل‌های خارجی، احتمالا تعیین ساعت دقیق برای دوش گرفتن یا سرویس بهداشتی بیشتر از همه توجه شما را جلب می‌کند. تصور کنید ساعت ۱۱ شب تصمیم گرفته‌اید دوش بگیرید، اما تابلویی در حمام نوشته: «لطفا بعد از ساعت ده شب از دوش استفاده نکنید»
شاید باورتان نشود، اما در برخی اقامتگاه‌های کوچک یا مهمان خانه‌های سنتی، چنین قانونی واقعا وجود دارد. معمولا دلیل این کار به ساختار قدیمی ساختمان، محدودیت سیستم لوله‌کشی یا صدای زیاد آب در شب برمی‌گردد. در واقع، این قانون بیشتر برای احترام به سکوت شبانه و آسایش سایر مهمانان وضع می‌شود.
هرچند در هتل‌های بزرگ بین‌المللی چنین قانونی وجود ندارد، اما اگر در سفر خود در یک هاستل یا مهمان خانه محلی اقامت دارید، احتمال دارد از شما بخواهند دوش گرفتن را به ساعات خاصی محدود کنید.
قانون پنجم: عدم پذیرش مهمان غیرمقیم در اتاق
عدم پذیرش مهمان غیرمقیم در اتاق، یکی دیگر از قوانین عجیب هتل‌های خارجی است که باید قبل از رزرو هتل به آن توجه کنید. در بسیاری از هتل‌های خارجی (مخصوصا هتل‌های بزرگ و زنجیره‌ای)، سیاست خاصی را پیاده کرده‌اند که بر اساس آن فقط افراد ثبت‌شده و مقیم مجاز به ورود به اتاق هستند.
در واقع اگر شخصی می‌خواهد به اتاق شما بیاید (حتی اگر مهمان شما باشد) باید قبل از آن معرفی شود یا کارت شناسایی داشته باشد. دلیل این سیاست امنیت بیشتر مهمانان است، یعنی هتل تلاش می‌کند از ورود افراد ناشناس به طبقات، راهروها یا اتاق‌ها جلوگیری کند تا حریم سایر مسافران حفظ شود.
البته این قانون به شکل رسمی و عمومی کمتر در منابع دیده شده است، اما در قوانین (house rules) برخی هتلها ذکر می‌شود. اگر در سفر خارجی خود می‌خواهید فرد دیگری را به اتاق ببرید، توصیه می‌کنیم که قبل از ورود به اتاق از پذیرش سوال کنید تا با مشکل مواجه نشوید.
قانون ششم: الزام به پرداخت مالیات اقامت جدا از هزینه اتاق
مالیات اقامت (hotel tax / occupancy tax / lodging tax) یکی دیگر از قوانین رایج صنعت هتلداری بین‌المللی ست که در لیست قوانین عجیب هتل‌های خارجی قرار می‌گیرد. معمولا این مالیات به‌صورت جداگانه از قیمت پایه اتاق و بر اساس قوانین محلی، شهری یا ایالتی محاسبه می‌شود. برای مثال، اگر قیمت یک اتاق ۱۰۰ دلار باشد و مالیات ۱۰٪ باشد، شما باید ۱۱۰ دلار بپردازید. (۱۰ دلار مالیات به هزینه اتاق اضافه می‌شود.)
اگر بخواهیم این قانون را در ایران بررسی کنیم، باید بگوییم که احتمالا در بعضی موارد مالیات بر ارزش افزوده یا استخراج هزینه خدمات در داخل قیمت اتاق لحاظ شود، اما کمتر دیده شده است که مالیات اقامت به صورت مجزا نمایش داده شود. برای مطالعه قوانین هتل های داخلی ایران می توانید مقاله https://mrbilit.com/mag/iran-hotel-law/ را هم بخوانید.
قانون هفتم: جریمه برای استفاده از سیگار یا بخوردادن در اتاق
معمولا در بسیاری از کشورهای دنیا، هتلها قانون عدم استعمال دخانیات را تعیین کرده‌اند و اگر کسی در داخل اتاق سیگار بکشد (داخل اتاق‌ها و مکان‌هایی که هتل تعیین کرده است) جریمه سنگینی در فاکتور او لحاظ می‌شود.
هتلها دلیل تعیین چنین سیاستی را ماندگاری بوی دود سیگار و صرف هزینه برای تمیزکاری و ارائه تهویه بزرگ‌تر بیان کرده‌اند. همچنین احتمال دارد که برخی از هتلها «بخور دادن» را جزو آسیب به امکانات (مانند تهویه یا بوی نامساعد) بدانند و مسافران را جریمه کنند.
منبع: siteminder.com
واقعاً عجیبه که بعضی از هتل‌های خارجی برای وای‌فای پول جدا می‌گیرن! با این همه تکنولوژی، هنوز اینترنت پرسرعت جزو امکانات لوکس حساب میشه؟
درسته، خیلی‌ها همین احساس رو دارن. در واقع در بسیاری از کشورهای اروپایی و حتی آمریکا، اینترنت رایگان فقط در لابی ارائه میشه و برای دسترسی پرسرعت یا نامحدود داخل اتاق باید هزینه اضافه پرداخت بشه. این سیاست معمولاً با هدف کسب درآمد بیشتر یا کنترل پهنای باند اعمال میشه.